Para Sarabela, facer teatro é unha necesidade vital. Unha paixón inevitable. Por iso, traballan con emocións de alta intensidade, difíciles de trasladar ao papel ou ao formato electrónico. 

Os seus obxectivos son: facer un teatro bo, un teatro vivo, arriscado, contemporáneo, coherente; con rigor, autocrítica, responsabilidade, resistencia... A chave da cuestión é que as palabras hai que velas e escoitalas.