A Cincenta que non quería comer perdices

A Cincenta tiña tantas, tantas gañas de ir á festa que ao final conseguiuno pero púxose tan, tan ansiosa que ao día seguinte non lembraba case nada. Pero alí estaban aqueles dous señores con zapatos de cristal de tacón de agulla agardando a que os probara. Que vertixe! E tivo que casar co príncipe. Ao príncipe encantábanlle as perdices, pero a Cincenta era vexetariana e tíñallas que cociñar de todos os xeitos posibles; á prancha, ao forno, recheas, fritidas... E o peor de todo, tiña que andar sobre aqueles zapatos de cristal de punta e dun palmo de altura.

Esta peza pon en cuestión o papel que xogaron na historia os contos de fadas, nos que se acaba por promover o rol das nenas como suxeitos pasivos, a agardar a que lles pidan a man. "A Cincenta que non quería comer perdices" trata de temas como a violencia de xénero, a autoestima, a solidariedade, a diversidade, os prexuízose a toma de decisións.